21 lutego b.r. w Bibliotece Narodowej ogłoszono laureatów nagrody Magazynu Literackiego „Książki”. Wśród zwycięzców znalazł się Jarosław Kurski z książką „Dziady i dybuki". Jarosława Kurskiego nagrodzono za „nieznany wcześniej talent literacki” i za to, że „wszedł do grona najwybitniejszych polskich autorów reportażu”.
„Dziady i dybuki” - to opowieść o tożsamości, autor przez lata rekonstruował prawdę o swojej rodzinie, celowo wypieraną i pomijaną przez innych, w tym przez jego ukochaną matkę. Efektem zdumiewającego, pełnego zawirowań śledztwa historycznego są dzieje rodu rozsianego od Ukrainy po Brazylię i od Wielkiej Brytanii po Australię, z miejscem urodzenia autora - Gdańskiem - w samym sercu. Jarosław Kurski to polski publicysta i dziennikarz, był rzecznikiem Lecha Wałęsy, a od lat kieruje „Gazetą Wyborczą” jako zastępca Adama Michnika, redaktora naczelnego. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w czasach PRL-u działał w opozycji antykomunistycznej.
„Dziady i dybuki. Opowieść dygresyjna” to historia jakich wiele, ale z przesłaniem, wymową, kilkoma możliwymi poziomami odczytania i wielobarwnością kulturową Polski i jej Polaków, nad-Polaków, pół-Polaków, nie-Polaków, prawie-Polaków, byłych-Polaków, nowo-Polaków, anty-Polaków i równie długą listą Żydów i Ukraińców. Czytelnik, który zna Jarosława Kurskiego z jego pracy dziennikarskiej, może być tą książką nieco zaskoczony. Kurski bowiem znów wykonuje swego rodzaju pracę śledczą, ale tym razem bada nie „zewnętrzny” temat, ale coś, co jest mu bardzo bliskie. Dziennikarz poprzez swoją książkę zachowuje pamięć o żydowskim pochodzeniu oraz opowiada o poszukiwaniu drogi do polskości. Odsłania rodzinne sekrety i opowiada historię syna, którego dręczy brakujący element w genealogicznej rodzinnej układance. Zadaje sobie dramatyczne pytanie: dlaczego dziady i dybuki – duchy przodków polskich i żydowskich – nie mogą stać w jednym domu? I czy możliwe jest ich pojednanie? Zachęcamy do lektury tej wyjątkowej książki, która może stanowić uzupełnienie paradokumentalnej powieści Olgi Tokarczuk „Księgi Jakubowe”, a dla amatorów literatury faktu, ciekawe reportażowe wspomnienia.
